तेन समयेन बुद्धो भगवा वेरञ्जायं विहरति नळेरुपुचिमन्दमूले महता भिक्खुसंघेन सद्धिं पञ्चमत्तेहि भिक्खुसतेहि. अस्सोसि खो वेरञ्जो ब्राह्मणो “समणो खलु भो गोतमो सक्यपुत्तो सक्यकुला पब्बजितो वेरञ्जायं विहरति नळेरुपुचिमन्दमूले महता भिक्खुसंघेन सद्धिं पञ्चमत्तेहि भिक्खुसतेहि, तं खो पन भवन्तं गोतमं एवं कल्याणो कित्तिसद्दो अब्भुग्गतो ‘इतिपि सो भगवा अरहं सम्मासम्बुद्धो विज्जाचरणसम्पन्नो सुगतो लोकविदू अनुत्तरो पुरिसदम्मसारथि सत्था देवमनुस्सानं बुद्धो भगवा, सो इमं लोकं सदेवकं समारकं सब्रह्मकं सस्समणब्राह्मणिं पजं सदेवमनुस्सं सयं अभिञ्ञा सच्छिकत्वा पवेदेति, सो धम्मं देसेति आदिकल्याणं मज्झेकल्याणं परियोसानकल्याणं सात्थं सब्यञ्जनं, केवलपरिपुण्णं परिसुद्धं ब्रह्मचरियं पकासेति, साधु खो पन तथारूपानं अरहतं दस्सनं होती”ति.
अथ खो वेरञ्जो ब्राह्मणो येन भगवा तेनुपसङ्कमि, उपसङ्कमित्वा भगवता सद्धिं सम्मोदि, सम्मोदनीयं कथं सारणीयं वीतिसारेत्वा एकमन्तं निसीदि, एकमन्तं निसिन्नो खो वेरञ्जो ब्राह्मणो भगवन्तं एतदवोच “सुतं मेतं भो गोतम ‘न समणो गोतमो ब्राह्मणे जिण्णे वुड्ढे महल्लके अद्धगते वयोअनुप्पत्ते अभिवादेति वा पच्चुट्ठेति वा आसनेन वा निमन्तेती’ति. तयिदं भो गोतम तथेव, न हि भवं गोतमो ब्राह्मणे जिण्णे वुड्ढे महल्लके अद्धगते वयोअनुप्पत्ते अभिवादेति वा पच्चुट्ठेति वा आसनेन वा निमन्तेति. तयिदं भो गोतम न सम्पन्नमेवा”ति.
नाहं तं ब्राह्मण पस्सामि सदेवके लोके समारके सब्रह्मके सस्समणब्राह्मणिया पजाय सदेवमनुस्साय यमहं अभिवादेय्यं वा पच्चुट्ठेय्यं वा आसनेन वा निमन्तेय्यं. यं हि ब्राह्मण तथागतो अभिवादेय्य वा पच्चुट्ठेय्य वा आसनेन वा निमन्तेय्य, मुद्धापि तस्स विपतेय्या”ति.
अरसरूपो भवं गोतमोति. अत्थि ख्वेस ब्राह्मण परियायो, येन मं परियायेन सम्मा वदमानो वदेय्य “अरसरूपो समणो गोतमो”ति. ये ते ब्राह्मण रूपरसा सद्दरसा गन्धरसा रसरसा फोट्ठब्बरसा, ते तथागतस्स पहीना उच्छिन्नमूला तालावत्थुकता अनभावंकता आयतिं अनुप्पादधम्मा. अयं खो ब्राह्मण परियायो, येन मं परियायेन सम्मा वदमानो वदेय्य “अरसरूपो समणो गोतमो”ति, नो च खो यं त्वं सन्धाय वदेसीति.
निब्भोगो भवं गोतमोति. अत्थि ख्वेस ब्राह्मण परियायो, येन मं परियायेन सम्मा वदमानो वदेय्य “निब्भोगो समणो गोतमो”ति. ये ते ब्राह्मण रूपभोगा सद्दभोगा गन्धभोगा रसभोगा फोट्ठब्बभोगा, ते तथागतस्स पहीना उच्छिन्नमूला तालावत्थुकता अनभावंकता आयतिं अनुप्पादधम्मा. अयं खो ब्राह्मण परियायो, येन मं परियायेन सम्मा वदमानो वदेय्य “निब्भोगो समणो गोतमो”ति, नो च खो यं त्वं सन्धाय वदेसीति.
अकिरियवादो भवं गोतमोति. अत्थि ख्वेस ब्राह्मण परियायो, येन मं परियायेन सम्मा वदमानो वदेय्य “अकिरियवादो समणो गोतमो”ति. अहं हि ब्राह्मण अकिरियं वदामि कायदुच्चरितस्स वचीदुच्चरितस्स मनोदुच्चरितस्स, अनेकविहितानं पापकानं अकुसलानं धम्मानं अकिरियं वदामि. अयं खो ब्राह्मण परियायो, येन मं परियायेन सम्मा वदमानो वदेय्य “अकिरियवादो समणो गोतमो”ति, नो च खो यं त्वं सन्धाय वदेसीति.